سه‌شنبه، تیر ۱۹، ۱۳۸۶

شعر بندتنبانی برای پوریا عالمی










توکا نیستانی عزیز از اینکه شعری برای من سروده ای و عکسی از من برداشته ای و گذاشته ای بسیار سپاسگزارم


یک راز را محرمانه به تان بگویم؟ به این که می توانم با غول دوران جوانی‌ام، همان که با طرح‌هایش در کتاب کوچه‌ی شاملو زندگی می‌کردم، همان که هاشورهایش، تلخی طنزهایش، مفاهیم عمیق طراحی‌اش مرا به وجد می‌آورد و شور می‌بخشد... با غول دوست‌داشتنی آن‌روزها و انسان بسیار مهربان و ساده‌گیر این‌روزها، گپ گرم و دوستی بی‌تکلف داشته‌باشم، سخت می‌نازم و افتخار می‌کنم

...

"پوریا عالمی" دوست دوست داشتنی من است، طنز نویس با ذوقی است که برای باقی ماندن سر به تنش از صمیم قلب دعا می کنم. او چندی پیش طی "ای میلی" رسماً از من خواست تا به دو بیت شعر بند تنبانی میهمانش کنم و شرط گذاشت که حتماً اسمش در شعر آورده شود؛ علی رغم این که بنا به برخی ملاحظات از سرودن اشعار بند تنبانی پشیمان شده ام- این روزها فرق بین بند تنبان و بند های دیگر به شدت مخدوش شده است- نمی توانستم به دوست خوبی مثل او جواب منفی بدهم.

.
ابیات
از عالم ما و این جهان دوری ها
شیرینی ولی مثل نمک شوری ها
تو طنز نویس من در دو عالمی
با حسن و کمالاتی ولی، پوری ها