سه‌شنبه، فروردین ۱۲، ۱۳۹۳

تاثیر سینمای ایران بر سینمای جهان

1- هی فیلم هِر، هِر، می‌کردید. چی بود؟ تا یک جایی خوب بود. بعدش چی شد یهو؟ این درس‌های اخلاق در خانواده چی بود آخرش داد؟ از قبل می‌گفتید دفتر یادداشت همراه داشته باشیم، نت برداریم. انگار به سفارش شبکه دو سیما ساخته شده بود که توی طرح تله‌فیلم باید ذکر کنند فیلم حاوی چه پیامی است.

2- بعد این فیلم دوازده سال بردگی چی بود؟ این مطمئنم ساخت سیمافیلم بود. چی داشت واقعا؟ حتا توی جشنواره فجر امکان نداشت بهش سیمرغ جایزه بدهند. سیمرغ را به آخرین حرف حاتمی‌کیا چه بود؟ چه؟ چه حرفی؟ حرف چه؟ یعنی چه؟ یعنی چه؟ :| ندادند، به دوازده سال بردگی و اینا بدهند؟  اسکار جان، دقت کن.

3- بعد یک فیلم نشستیم با رفقا دیدیم، تهیه‌کننده‌ش خانوم پنه لوپه کروز بود، خودش هم بازی کرده بود. آی خندیدیم. فیلم جنگی و جدی بود ها. ولی کارگردانش تلاش کرده بود، مثل سینمای ما در یک فیلم همه تاریخ تمدن و فلسفه هنر و همه جهان‌بینی خودش و خاطرات بچگی و نظریات فلسفی عمه‌اش را بررسی کند.
دیالوگ‌هاش هم پهلو می‌زد به دیالوگ‌های کیمیایی.

نتیجه؟
با ذکر 3 مثال بالا، ثابت کردیم داریم روی سینمای جهان تاثیر می‌گذاریم.
منتها الان نمی‌دانیم برای خودمان خوشحال باشیم یا برای سینمای جهان ناراحت.