شنبه، خرداد ۲۹، ۱۳۸۹

یک کاسه شعر (آموزش ساخت برنامه ادبی در تلویزیون)

مواد لازم                                        میزان

 سهیل محمودی با اسانس افتخاری                    یک بغل
محمد صالح‌علا                                        سه سیر
حسین آهی و ساعد باقری و رشید کاکاوند                    یک چارک
باقی مجری‌ها از دم (ریز تا درشت)                    نیم دو جین

خوانندگان عزیز توجه کنید که راحت‌ترین نوع ساخت برنامه برای صدا و سیمای آقا عزت بعد از مناظره‌پلو، تولید برنامه‌ی ادبی است. برای ساختن این برنامه باید مثل نیمرو عمل کنید. یعنی به مجری‌ به چشم تخم‌مرغ دوزرده نگاه کنید. (می‌دانید که تخم‌مرغ دوزرده درست است هیچ کاربردی ندارد، اما در کل برای‌شان جالب است.) سپس تخم‌مرغ دوزرده را در تابه (همان آنتن) به صورت زنده می‌شکنید. فراموش نکنید که حتما مجری‌های برنامه‌های ادبی و فرهنگی باید کلمات فارسی را به صورت دیگری تلفظ کنند و از دستور زبان من‌درآوردی خودشان استفاده کنند تا به یکی از مهم‌ترین اهداف تلویزیون کمک اساسی کنند؛ تیشه زدن به ریشه زبان فارسی.
توجه کنید که بیشتر کسانی که در سازمان صدا و سیما شاغل هستند احساس می‌کنند صداشان خوب است و سوات ادبی خوبی دارند. برای تنوع هم که شده، هر چند وقت یک بار در استودیو را باز کنید و اولین کسی که داشت از آنجا رد می‌شد را به عنوان مجری بیاورید جلوی دوربین و بگویید «هر چه می‌خواهد دل تنگت بگو! در ضمن هر حرکت قشنگی هم بلدی جلوی دوربین بزن.»
خوانندگان عزیز توجه کنند بر خلاف حسنی نگو یه دسته گل، داشتن مو و ریش بلند، روی سیاه، ناخن دراز، واه و واه! جلوی دوربین نشانه شاعری و شیدایی مجری محسوب می‌شود.
خب، بعد از انجام کارهای بالا، "کاسه شعر" شما آماده شده است، فقط کافی است چند مهمان دعوت کنید که مرتب از مجری شما تعریف کنند و "استاد استاد" به نافش ببندند.
خوانندگان جان فراموش نکنند که بر خلاف ادبیات و هنر که باید زبان جامعه و آینه بازتاب‌دهنده زمانه خود باشد، برنامه‌های ادبی تلویزیون در هر شرایطی و هر وضعیتی که جامعه داشته باشد، باز هم باید به صورت گل و بلبل پخش شود.


منتشرشده در هفته‌نامه‌ی پیک سبز، صفحه‌ی طنز گودبرداری، شماره‌ی 321
(طنزها را همان‌طور که در مطبوعات منتشر می‌شود، با حذف و تعدیل، در وبلاگ بازنشر می‌کنم.)