مطلب پایین کامنتی است که به صورت ایمیل نوشته شده است. ابتدا خواستم داخل پرانتز چیزهایی را توضیح دهم، ولی منصرف شدم و گفتم این‌طوری هر کسی برداشت خودش را خواهد کرد؛
سلام.
من هم مانند شما اهل کامنت دادن در وبلاگ‌ها نیستم. بنابراین با ایمیل با شما در ارتباط خواهم بود. من تازه آغاز به نوشتن وبلاگم کرده‌ام و دوست دارم شما این مطلب مرا بخوانید که "استدلالی در رد وجود خدا" است و اگر نظری داشتید آن را با عنوان "نظرمن راجع به مطلب شماره 1" به همین ایمیل ارسال کنید.
خوشحال می شوم که من را لینک کنید و وبلاگم را به دوستان فرهیخته ی خود معرفی کنید. اما قول نمی‌دهم که شما را لینک کنم. چون وبلاگ شما را خیلی نخوانده‌ام (البته که لینک شدن شما توسط من در این تاریخ تاثیر زیادی ندارد). هر چند هنوز مطالب زیادی ننوشته‌ام اما با خواندن شرح وبلاگم متوجه آینده‌ی وبلاگم خواهید شد.
این هم از آدرس وبلاگ من: ... (نشانی این دوست‌مان محفوظ است.)
دعوت می‌کنم بااعتماد به نفس‌ترین کامنت یا ایمیلی را که دریافت کرده‌اید منتشر کنید، تا همه دور هم شاد باشیم.
برای من بی‌نهایت جالب خواهد بود چنین نامه‌هایی را که برای شما فرستاده شده است، - اگر مایل به انتشارش هستید - بخوانم. بر خلاف سنت بازی‌های وبلاگی نام کسی را اینجا نمی‌نویسم تا هر کسی دلش خواست در این مثلا بازی شرکت کند.
+ مثلا بازی رضا ساکی
+ شکفته در مه
+ مثلا بازی رضا ساکی
+ شکفته در مه
