جمعه، شهریور ۱۸، ۱۳۹۰

تقصیر آیندگان است


 


آقای محمود احمدی‌نژاد که فعلا حد فاصل سفرهای استانی و سفرهای خارجی است، نشست روی کاناپه که خستگی در کند و گفت: «باید ايران را بسازيم.»

گفتم: «خسته نباشید.»
وی گفت: «خسته شدم.»
ما که یادمان بود چند وقت پیش مشاور درمانی آقای احمدی‌نژاد به خاطر فشار زیاد کاری به وی توصیه کرده بود "شنادرمانی" و "آب‌درمانی" کند، به وی یادآوری کردیم: «دکتر جان، می‌دانم خسته شدی، ولی آب‌درمانی و آب‌بازی و این چیزها الان ممنوع شده و از خارج از کشور هدایت می‌شود. برای همین خستگی را تحمل کن و ایران را بساز.»
آقای احمدی‌نژاد گفت: «باشه.»
گفتم: «البته اصراری هم نیست ها، شما کمی استراحت کن.»
وی گفت: «اين وظيفه و ماموريت ماست و آيندگان از ما انتظار دارند كه كشور را بسازیم.»
گفتم: «می‌فهمم. می‌فهمم. به این سوی چراغ می‌فهمم.»
 
راهکارهای ساخت ایران
با توجه به این‌که آقای احمدی‌نژاد گفته آیندگان از ما (از ما؟ یا او؟ یا شما؟ دقیقا چه کسی؟ ما نمی‌دانیم.) انتظار دارند کشور را بسازیم راهکارهای زیر را بذل و بخشش می‌کینم؛
  • - بهتر است آیندگان روی پای خودشان بایستند و لوس نشوند، […].
  • - ببخشید، الان ما خودمان، آیندگان شش هفت سال پیش هستیم که شما گفتی قرار است ایران را بسازی. حالا هم از شما توقع داریم. دقیقا به کجا باید مراجعه کنیم؟
  • - به نظر ما تقصیر آیندگان است که از دولت انتظار دارند. ما که از دولت انتظاری نداریم. به نظر ما لطفا کاری نکنید و چیزی را نسازید، بگذارید همین‌طوری بماند. با تشکر.
  • - […]
  • - البته ایرانی‌ها مهمان‌نواز هستند. برای همین ما قبل از این‌که ایران را بسازیم یک تعارف زدیم به برادران روسی و چینی. آن‌ها مشغول شدند. البته ما را می‌سازنند یا خودشان را، درست مشخص نیست.
  • - برای ساختن کشور نیاز اسکلت زدن است. برای اسکلت زدن نیاز به فونداسیون و پی‌سازی است. برای ساخت فونداسیون نیاز به گودبرداری است. برای گودبرداری نیاز به صاف کردن سطح زمین است. برای صاف کردن نیاز به تخریب ساختمان قبلی است. خوانندگان عزیز خودشان بررسی کنند و ببینند الان چه احساسی دارند. یعنی دارند ساخته می‌شوند؟ دارند اسکلت می‌شوند؟ دارد پی‌شان قوی می‌شود؟ دارند گود می‌شوند؟ دارند صاف می‌شوند؟ دارند تخریب می‌شوند؟ (پاسخ‌های خود را به شماره‌ی 30004753 روزنامه، اساماس کنید.)
 
نظریه‌ی ادبی
البته سر مساله‌ی ساختن، از قدیم‌الایام، حتا بین شعرا هم اختلاف نظر است؛
صائب گفته: «گر قابل ملال نه‌ای، شاد کن مرا / ویران اگر نمی‌کنی، ‌‌آباد کن مرا.»
لائق: «خندان اگر نمی‌کنی، گریان مکن مرا / ‌‌آباد اگر نمی‌کنی، ویران مکن مرا.»
 
نسخه
این خوب است که ما ایران را بسازیم اما عجیب است ما ایرانی‌ها چیزی را که ایران ساخته باشد نمی‌خریم.






منتشرشده در روزنامه‌ی اعتماد، دوره‌ی جدید، ستون کاناپه، 19 شهریور 90، شماره‌ی 2256 
(طنزها را همان‌طور که در مطبوعات منتشر می‌شود، با حذف و تعدیل، در وبلاگ بازنشر می‌کنم.)