دوشنبه، دی ۱۸، ۱۳۹۱

منوچهر هواپیمای بزرگ می‌سازد


بعد از اکران موفق "منوچهر خودرو می‌سازد" به زودی در سینماهای تهران و شهرستان‌ها 

امروز نوک پراید (پیکان سابق) را روی خودروسازی، هواپیماسازی و در کل انبوه‌سازی و بزرگ‌سازی، می‌گیریم، البته با این وسائل خطرناک کسی را زیر نمی‌گیریم و یادداشت صنعتی می‌نویسیم تا بار علمی ستون را بالا ببریم.

از پیکان به هواپیما
منوچهر منطقی در ذهن بیشتر ایرانیان اگر پدر خودروسازی نباشد پدر پیکان هم نیست اما کسی است که پدر پیکان را در آورد.
وی در خودروسازی ایران‌خودرو کارنامه رنگینی داشت برای همین هر کاری می‌کردند کارنامه‌اش را بزنند زیر بغلش و او را به خانه بفرستند زیر بار نرفت که نرفت. تا این‌که گفتند منوچهر جان بیا و بی‌خیال خودروسازی شو و برو هواپیما بساز. این‌طوری شد که منطقی اگر چه غیر منطقی مدیرعامل سازمان صنایع هوایی شد و به جای به زمین زدن خودروسازی تصمیم گرفت هواپیما هوا کند.

خودروی اول و آخر
سایپا و ایران‌خودرو دو خودروسوارکن (خودرو مونتاژکن سابق) سال‌هاست برای تولید خودروهای رویال و خیالی با هم رقابت دارند که تلاش آن‌ها باعث شده خودروسواران خیال‌شان راحت نباشند و هر وقت سوار پیکان و پراید می‌شوند از خانواده حلالیت بطلبند.
دیگر تعریف از منوچهر منطقی و پیکان بس است. ممکن است خیال کنید غول‌های خودروسوارکنی (خودرو مونتاژکنی سابق) دم ما را دیده‌اند و سبیل ما را چرب کرده‌اند. پس تا شائبه ایجاد نشده برویم سر اصل مطلب.

بزرگ‌سازی
منوچهر منطقی بعد از مدت‌ها اظهار نظر نکردگی اظهار نظر کرد: «خط تولید هواپیمای بزرگ مسافربری تا 2 سال آینده در کشور راه‌اندازی خواهد شد.»
هزاران سال است نه تنها برای ما که برای فلاسفه، بتونه‌کاران و صنف بزازان سوال است چرا ما دوست داریم یا کاری نکنیم یا بزرگش را بکنیم. آیا اصولا مدیران ایرانی نقش ذره‌بین را دارند و دوست دارند همه چیز را بزرگ کنند؟ آیا مدیران ما بزرگ‌سازان هستند؟ آیا تا کاری را بزرگ نکنند خیالشان راحت نمی‌شود؟ آیا کار دوست دارند؟ بزرگش را بیشتر؟ (ما نمی‌دانیم.)

دیالوگ
: آقای مدیر. چرا کار نمی‌کنی؟
- من دوست دارم توی هر سمتی که هستم کار بزرگ کنم. الان کار بزرگ ندارم.

پیکان‌هوا
البته امیدواریم با تجربه‌ای که منطقی در ایران‌خودرو به دست آورده و بعد از تولید پیکان‌وانت، پیکان‌استیشن و پیکان جوانان بتوانیم تا دوسال دیگر در صنعت هواپیماسازی محصولاتی این چنین تولید کنیم تا چشم هواپیماسازان جهان در بیاید:
هواپیماوانت، هواپیمااستیشن، هواپیما جوانان.
البته اگر دیدید هواپیماهای تولیدی به پیکان رفته است تعجب نکنید. (خب جان به جانش کنی پیکان که به هواپیما نمی‌رود.)

شعار منطقی
البته هویداست که قرار بود «هر ایرانی یک پیکان داشته باشد»، اما نشد که بشود. امیدواریم منطقی باشد و از دوسال دیگر هر ایرانی یک هوایپمای (بزرگ) داشته باشد.




منتشرشده در روزنامه شرق، 18 دی 1391، ستون از هر نظر بی‌ضرر

(طنزها را همان‌طور که در مطبوعات منتشر می‌شود، با حذف و تعدیل، در اینترنت بازنشر می‌کنم.)