این اثر یکی از نقاشی‌های دیواری قدیم است که ریشه در فرهنگ ما دارد. گفتنی‌ست این اثر ارزشمند با عنوان "به نام پدر" در چند جای مختلف از جمله اینجا و اونجا ثبت شده است. این اثر نشان می‌دهد، پدرهای ما - دیگر مادرهای ما که جای خود دارند! - از ابتدا (یعنی از اون اول اول) پیشانی و گردن خود را - باقی جاها هم که گفتن ندارد! - با موی خود می‌پوشانده‌اند.
به نظر ما و دیگر دانشمندان جوان، بهتر است دولت بخشنامه‌ای صادر کند تا مردان (و حتا زنان) با استفاده از این الگوی تاریخی (ملی) خود را درست کنند و وارد خیابان شوند. به هر حال در راستای این‌که همه‌چیز این مملکت دارد "ملی‌اش" تولید می‌شود، به نظر ما تولید جوراب ملی، فکل ملی، پشت موی ملی از اهم مهمات است!
عکس: گیسو کمندی
منتشرشده در هفته‌نامه‌ی چلچراغ، ستون آسانسورچی، شماره‌ی 386
