سرِ صحبت را
هر کجا و هر چه بوده‌ای
همیشه من باز کرده‌ام
و نیمه‌شبان تنها
با زیبایی دردناک تو
به خانه رفته‌ام
تکه‌ای از شعر: عباس صفاری +
ـ
و راه‌رفتن تو طوری بود
که باغ‌ها با نخ پیراهن‌شان مشغول می‌شدند
تا چشم‌شان به شما نیفتد
و شرمنده‌ی خود نباشند...
تکه‌ای از شعر: شمس لنگرودی +
ـ
هراس از دست دادنت
لیوانی‌ست که ناگهان از دست می‌افتد
هراس از دست دادنت
گلدانی سفالی‌ست
که در جایش محکم است
تکانش می‌دهی که نیفتد...
شعر: حافظ موسوی +
